Müziğe Dair...

    Saat şu anda 02:12 ve balkonda bir adet sigara tüttürürken artık kimsenin müzikten bahsetmediğini farketttim.(Devamı için tıklayınız...)
 Eskiden bolca ve yeterli miktarda konuşurduk müzikten. "Abi bak şu grup yeni çıkmış, adamlar aşmışlar kendilerini, sound'ları mükemmel olmuş, davul ataklarını harika uydurmuş" gibisinden kelimeler, cümleler kurup o solo artisti veya grubu dinleyip kendimizi ya yastık üzerinde bateri çalarken ya da şarkıyı söylerken buluyorduk. Ama şimdi neredeyse bunu konuşacak hiçbir insanoğlu kalmadı galiba ya da ben bulamıyorum. Benim müzik tarzımı soracak olursanız tabi ki Rock'n roll ve Metal türevleri. Bu müzik tarzı ile ben daha ilk okulda iken kuzenim sayesinde tanıştık. Bana o dönemlerde The Cranberries - Zombie dinletmişti. Ardından bu tarza aşık olup sezonu Metallica Kill'em All ile açmıştım. Birbirimize kasetler kopyalayıp onları elden ele dolaştırıp, bu tarz ile uzaktan yakından ilgisi olmayan adamlara zorla dinletip onları bu tarzın birer kölesi yaptığımız günleri hatırlıyorum. O günlerden beri bu tarzı dinleyen çok sağlam arkadaşlarım olmuştur ve bununla gurur duyuyorum. Tabi onları bu yola soktuğum içinde kendimle ayrıca gurur duyuyorum.
    Şimdi etrafa baktığımızda Türkiye'de rock müzik epey bir ilerledi ama bana hala yeterli gelmiyor. Nedeni ise gereksiz ve para bazlı müzik şirketleri ve tabiki onlar ile gayet mutualist bir yaşam içinde olan kendini müzisyen zanneden kişi ve/veya kişiler yüzünden. Ülkemizde şu vereceğim örnek oldukça yaygınlaşmış durumda. Adam parayı bastırıp bir albüm yapıyor ve o albümün satışından, harcadığı paranın karşılığınıda alıyor ama ondan sonra adamdan eser yok. Ne ses var ne görüntü. Uçmuş toz olmuş sanki. Ne müzik sitelerinde ne programlarda yüzlerini göremiyoruz. Konserlerden bahsetmiyorum bile. İşte bu yüzden ülkemizde maalesef kaliteli müzik yapılamıyor. Size bir sürü isim sayabilirim fakat gereksiz tartışmaya girmek istemiyorum. İlla o isimleri sevip dinleyen insanlar çıkacaktır bu yazıyı okuduktan sonra.

    Birde popüler kültür dedikleri bir akım var ki o apayrı bir eziyet. Bu tarza ayrıca işini iyi yapan müzisyenler sayesinde saygımda var ama bu kültüründe bir sınırı var bre okuyucu. Belli başlı kuralları var. Bu tarzı yapıp da canlı yayında detone olan şahislar var. Eğer sesin yok ise bir de o notaya çıkamayacaksan (gerçi nota bilgisi varmı onu da bilmiyorum) neden albüm yapıyorsun arkadaş?

    Fazıl Say'ın sebep olduğu tartışmaya gelir isek "Arabesk yavşaklığından utanıyorum" demişti ve dokuz köyden kovulmuştu. Kaldı ki Fazıl Say'ın verdiği eserler bizce birer nimet olmalı ve onunla gurur duymalıyız. http://tr.wikipedia.org/wiki/Fazıl_Say.

    Fazıl Say bu ülkenin bence Mozart'ı, Beethoven'ı, Bach'ı. Kısacası ülkemizin en değerli müzik dahisi. Evet o bir dahi. Ben şahsen arabeskten nefret ediyorum. Nefretimin sebebi ise bir dönem arabesk şarkıcılar yüzünden kendini jiletleyen bir nesil ile yaşıyor olmam. Hangi zihniyet, hangi mantık müzik dinlerken, en mutlu hissetmen gerektiğin anda kendini jiletlemeni söyler ki? Bu nasıl bir saçmalıktır biri bana anlatsın? Aklım almıyor. Kimse de bana bu müzik türünü savunmasın. Eğer ben müzik dinleyerek rahatlayıp, en mutsuz, umutsuz olduğum anda yüzüme müzik sayesinde bir küçük gülümseme ve neşe yerleştirebiliyorsam hiç bir zihniyet bana bu olayın tam tersini yaptıran müzik türünü (gerçi buna müzikte denmez) dinletemez. Bu konuda Fazıl Say'ı bu yazım ile destekliyorum ve göğsümü gere gere de yazıyorum.

    Velhasıl-ı kelam bir sürü tarz ve akım mevcut dünyamızda ve müzikte var olduğu sürece hep de olacak. Hatta insanoğlu var olduğu sürece bu akımlar yaşamını sürdürecek. Sonuç olarak zevkler ve renkler tartışılmaz ama azıcıkta gerçek müziğe, emek verilen müziğe dikkat edin. Çok zor birşey değil müzikten anlamak sadece ona aşık olun yeter...

    Yazıma son verirken size en sevdiğim şarkılardan biri ile uğurlamak istiyorum. Bir sonraki yazıya kadar Rock'n Roll ile kalın.